Στην μνήμη του Μιχάλη

Στον ΜΙχάλη

Από μικρό παιδί πότε δεν μου άρεσε η λέξη μνημόσυνο μου φαινόταν πολύ μακάβριο, αντί αυτού προτιμούσα την έκφραση ημέρα μνήμης μια που με έκανε να αισθάνομαι πολύ πιο κοντά και πολύ πιο άνετα με το πρόσωπο που έφυγε από αυτήν την ζωή.

Πλησίαζε λοιπόν η μέρα μνήμης του Μιχάλη, όχι ότι τις άλλες μέρες δεν τον θυμόμαστε αλλά αυτή θα ήταν μια μέρα ειδικά αφιερωμένη σε αυτόν, κάτι σαν ένα είδος γιορτής αφιερωμένη σε αυτόν.

Μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά συμφωνήσαμε να τον τιμήσουμε με μία πτήση από Αθήνα για Doha την Παρασκευή 10 Απριλίου, μία πτήση που ο Μιχάλης συνήθιζε να κάνει. Έμεινε βλέπεις αρκετό καιρό εκεί και μαζί με το Λονδίνο ήταν από τις αγαπημένες του διαδρομές. Ο Χρίστος είχε ετοιμάσει τα πάντα, ο Γιάννης τα ανέβασε στα social media, ο Νίκος φρόντισε να προσθέσει ότι μπορεί να χρειαζόταν η επιμελητεία και όλα ήταν έτοιμα.

Παρασκευή 07:30 ξεκινάω να ετοιμάζομαι, συνηθίζω να ετοιμάζω το αεροσκάφος μου χωρίς να συνδέομαι στο teamspeak της Ολυμπιακής για να μην αποσπάται η προσοχή μου. Σχέδιο πτήσης, καύσιμο, προετοιμασία αεροσκάφους σύνδεση στην Vastim, και κάπου εκεί αρχίζω να καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Ο Αλέξανδρος στον πύργο του Ελ.Βενιζέλου περνάει «δύσκολες» στιγμές αφού η κίνηση είναι τόσο μεγάλη που δεν σταματάει να δίνει οδηγίες στους πιλότους ούτε για μια στιγμή. Οι πιλότοι ανυπομονούν να ξεκινήσουν την πτήση τους και οι ταυτόχρονες εκπομπές κάνουν την όλη διαδικασία πιο δύσκολη.

Είναι η ώρα να συνδεθώ στο teamspeak της εταιρίας και με το που συνδέομαι στο pilots lounge μένω έκθαμβος. Πάνω από 40 πιλότοι βρίσκονται ήδη στο κανάλι ενώ επικρατεί απόλυτη σιγή αφού ο κάθε ένας προσπαθεί να παρακολουθήσει την συχνότητα που βρίσκεται χωρίς να θέλει να κάνει το όποιο σχόλιο. Πιθανόν έτσι να δυσκόλευε κάποιον πιλότο που θα ήθελε να ακούσει την συχνότητα. Δεν λέω ούτε καλησπέρα και συνεχίζω την προετοιμασία.

Κατορθώνω και παίρνω clearance να ξεκινήσω κινητήρες και σε πολύ λίγο οδηγίες για τροχοδρόμηση στο σημείο κράτησης του 03R. Η συχνότητα είναι συνεχώς κατειλημμένη και ενώ ξεκινάω να τροχοδρομήσω για τον D συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν τουλάχιστον 8 αεροσκάφη στον τροχόδρομο που περιμένουν υπομονετικά να απογειωθούν. Τα stand του αεροδρομίου είναι κατειλημμένα με αεροσκάφη που ετοιμάζονται να πετάξουν. Μια Cargolux που έχει ήδη προσγειωθεί και τροχοδρομεί μέσω D, ξαφνιάζεται από την μεγάλη κίνηση και ζητάει να τροχοδρόμηση μέσω C για να αποφύγει την ουρά.

Είναι όλοι εκεί και ετοιμάζονται σε μια πτήση μνήμης του Μιχάλη, είναι όλοι εκεί για να τιμήσουν αυτό το παιδί που πολύ γρήγορα έφυγε από κοντά μας. Η πτήση είναι μια πτήση 4 ωρών, χωρίς να έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο που να δικαιολογεί αυτήν την κίνηση. Μόνο η μνήμη του Μιχάλη κατορθώνει να συγκεντρώσει όλους τους φίλους αυτό το βράδυ σε αυτήν την πτήση. Δεν έγινε καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, τίποτα το εξαιρετικό που να δικαιολογεί κάτι τέτοιο, ακόμα και οι ανακοινώσεις βγήκαν τελευταία στιγμή, η θύμηση όμως αυτού του ανθρώπου και η εκτίμηση όλων προς το πρόσωπο του πυροδοτούν τα θέληση όλων να πετάξουν αυτό το δρομολόγιο.

Ολυμπιακή 163 ελεύθερος απογείωσης 03R με ενημερώνει ο Αλέξανδρος, μανέτες μπροστά, TOGA, και η «γουρουνίτσα» αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. V1 rotate και τραβάω σιγά σιγά να ξεκολλήσω την βασίλισσα από το έδαφος. Γυρνάω στο approach όπου ο Debi αρχίζει σιγά σιγά να με ανεβάζει, γυρνάω στον Κώστα που κάνει Αθήνα control και πριν το καταλάβω βρίσκομαι στο 330.

Ώρα να δω τι γίνεται σκέφτομαι και ανοίγω το vatspy. 50 πιλότοι πετούν από Αθήνα για Doha. Τρείς ελεγκτές Αλέξανδρος Νακόπουλος (LGAV_TWR), Andrew Debidondi (LGAV_APP) και Κώστας Πετρόπουλος (LGGG_CTR), έχουν κατορθώσει να διαχειριστούν σε χρόνο ρεκόρ όλη αυτή την κίνηση με απόλυτη επιτυχία αποδίδοντας έτσι με τον δικό τους τρόπο φόρο τιμής στο πρόσωπο του Μιχάλη. Βγαίνουμε από ελληνικό FIR και ο Απόστολος Δάμκαλης έχει ανοίξει Nicosia Control συμπληρώνοντας έτσι αυτή την εκπληκτική εικόνα.

Εν τω μεταξύ στην Doha βλέπουν ένα κύμα από 60 πτήσεις να κατευθύνονται προς αυτούς, επικοινωνούν με τον Χρίστο που προπορεύεται και σε χρόνο ρεκόρ επικοινωνούν με τα μέλη τους και ανοίγουν όλες τις θέσεις, CTR, Director, approach, tower, ground είναι όλοι εκεί και μας περιμένουν. Όλα τα επίπεδα είναι γεμάτα από πιλότους από το 300 μέχρι το 580 όπου ο Κυπριανός και ο Βασίλης έχουν σηκώσει τα Concorde της Ολυμπιακής και κατευθύνονται προς την DOHA με Mach2. Θυμόμαστε όλοι πόσο αγαπούσε και αυτό το αεροπλάνο ο Μιχάλης.

Τέσσερις ώρες μετά βρίσκομαι στην Doha με κινητήρες σβηστούς και παρακολουθώ τους υπόλοιπους φίλους που κατεβαίνουν. Στο Teamspeak έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις ενώ εκεί μπορείς να βρεις φίλους που είχα να τους δω χρόνια. Όλοι συζητούν για αυτό το μοναδικό event πού όλοι θα θέλαμε να μην είχε χρειαστεί να γίνει. Όλοι ξαναφέρνουν στο μυαλό τους τον Μιχάλη και το πόσο άδικα έφυγε. Καληνυχτίζω και φεύγω.

Εύχομαι να μπόρεσε να δει όλους του τους φίλους να πετάνε για αυτόν αυτό το βράδυ και να χάρηκε.

Καλό βράδυ Μιχάλη.